Ja is overal

 

 

Deel 2 van het zomer drieluik: Slovenië

Vanuit Stuttgart door naar Slovenië voor een voorzichtige kennismaking met het meer oostelijke deel van Europa.
Voorzichtig omdat dit mooi, schone land met prachtige natuur eigenlijk heel Oostenrijks aandoet. Zelfs de architectuur.

Het land
Slovenië was het eerste land dat zelfstandig werd na het uiteenvallen van Joegoslavië en dat heeft het land geen slecht gedaan.
Het gaat de Slovenen goed; overal wordt gebouwd en verbouwd, wegen zijn goed onderhouden en een er is uitgebreid fietspaden netwerk. Duurzaam verbouwd voedsel is overal te krijgen. Oostenrijkse netheid en de Italiaanse liefde voor lekker eten.

Architectuur; Ljubljana
Ook qua architectuur zijn er interessante plekken. Ljubljana is nog steeds en prachtige stad . De bebouwing doet aan Wenen denken, de sfeer is ontspannen. Het toerisme heeft de historische binnenstad niet ontwricht en ook de grote winkelketens zijn uit dit deel van de stad geweerd. Dit zorgt ervoor dat het oude centrum nog heel plezierig is met galerietjes, bruisend met een fijne mix van locals en toeristen op de terrassen van alle restaurants en cafeetjes, langs het water. De oude burcht bevindt zich boven dit oude centrum en is mooi verbouwd is. Toeristen komen onder een nieuw maaiveld aan met de kabelbaan. Een ondergrondse ruimte met kolommen, trappen en liften voert ze vervolgens naar het nieuwe maaiveld van de burcht waar zich o.a. Terrassen bevinden.

Contemporaine architectuur
Zover de met name oude architectuur. Een bezoek aan het platteland bracht ons in Vitanje in het noorden van Slovenië voor een bezoek aan nieuwe architectuur, gerealiseerd in 2012.

Over een smalle weg tussen de glooiende heuvels door, langs grazende koeien en de lokale kerk ligt het “Cultural Centre of European Space Technologies Institute???. Een eerbetoon aan Herman Poto??nik. Wie?, Poto??nik, ook wel Noordung, de man die als eerste bedacht dat je zwaartekracht kon simuleren in de ruimte middels een vliegwiel.
Velen na hem maakten dankbaar gebruik van dit gegeven. Na invalide te zijn geraakt tijdens de oorlog , overleed hij zelf helaas al op 36 jarige leeftijd (1929) in grote armoede. Wel liet hij een boek na “The problem of Space travel, the rocket motor”(1928) onder het pseudoniem Herman Noordung. Nu is er dus het space centrum geïnspireerd op zijn idee van het vliegwiel.

Bij aankomst leek het gebouw gesloten, bij nadere inspectie is het toch open. Bij binnenkomst een opgelaten gevoel. Is hier wel iemand of ben ik aan het inbreken. Maar in de grote centrale hal zijn er opeens toch stemmen te horen. Twee dames blijken aan de andere kant van het gebouw op ons te wachten. Omringd door stapels boeken van Poto??nik.
We hebben het gebouw verder wel voor onszelf. De openingsexpositie gaat over het werk van Poto??nik en over de geschiedenis van space technologie in het algemeen. Fascinerend, Russische ruimtepakken, een echte spoetnik satelliet en tekeningen van Poto??nik, maar wat toch ook opvalt is dat het gebouw verder wel erg leeg is.

Interieur
De opzet van het gebouw refereert aan het vliegwiel principe, met buitenom langzaam oplopend de expositie ruimte. Daarbinnen en ring waarin een langzaam oplopende trap is opgenomen, het centrum wordt op de begane grond gevormd door een auditorium met daarboven de met ronde gaten geperforeerde verdiepingsvloer. Op deze verdiepingsvloer bevinden zich ronde glazen onderzoeksruimtes met daarboven een glazen dak. Prachtige ruimtes, maar leeg, ach, eigenlijk ideaal voor architectuurfoto’s. De lichtinval is spectaculair.

Exterieur
Tot slot is de rondgang op het dak te betreden, maar de brandende zon bij 39 graden in de schaduw, bekort het bezoek tot een vluchtig rondje.

Conclusie
Een half leeg gebouw, een expositie zonder beschrijvingen in een uithoek van Slovenië, is dat een bezoek waard gebleken? Ik vond van wel. Het gebouw is inspirerend, met name de centrale ruimte met de vides, maar ook de man ter ere van wie dit allemaal gerealiseerd is.
Het heeft iets magisch. Toch.
En tot slot, ook los van dit gebouw is Slovenië een prachtig land en een bezoek meer dan waard.

Na Slovenië, alweer op de terugweg , het derde deel van het drieluik in de volgende post.
De ontdekking van de designstad Graz.

Bron: http://www.ksevt.eu/index_eng.html

 

 

#gallery-1 {
margin: auto;
}
#gallery-1 .gallery-item {
float: left;
margin-top: 10px;
text-align: center;
width: 33%;
}
#gallery-1 img {
border: 2px solid #cfcfcf;
}
#gallery-1 .gallery-caption {
margin-left: 0;
}
/* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */ can i take half a cialis pill

Afgelopen maand was Buro Ja in en op weg naar het oosten van Europa.

Op doorreis naar Slovenië was Stuttgart de ideale tussenstop.
Deel 1 van een zomerdrieluik: Stuttgart

#gallery-2 {
margin: auto;
}
#gallery-2 .gallery-item {
float: left;
margin-top: 10px;
text-align: center;
width: 33%;
}
#gallery-2 img {
border: 2px solid #cfcfcf;
}
#gallery-2 .gallery-caption {
margin-left: 0;
}
/* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

best price for prescription viagra

uk pharmacy online viagra

  cialis super active buy

Al lang stond Stuttgart op het lijstje van te bezoeken bestemmingen: De Weissenhofsiedlung, het Mercedes Benz Museum en als er nog tijd over is het Porche museum. cost cialis 20mg

Op loopafstand van het hotel , door het grote Hohenpark Killesberg, met biergartens met fantastisch uitzicht over de stad, naar de Siedlung.
Aan de hoge verwachtingen die al jaren hebben kunnen groeien, kon het niet voldoen.

Het wijkje wat deels nog in originele staat is en deels gesloopt en door nieuwbouw vervangen is eigenlijk best klein en de gebouwen zijn niet heel spectaculair noch verkeren ze in al te beste staat. Al met al niet echt een indrukwekkend geheel.
Wel is het bijzonder zoveel woningen van zoveel bekende architecten uit de tijd van het Nieuwe Bouwen ( 1927) bijelkaar te zien: de Corbusier, Stam, Oud, Sharoun, Peter Behrens en Walter Gropius. Daarbij werd het geheel ook nog eens geregiseerd door Ludwig Mies van der Rohe. Een schatkist voor iedereen die van architectuur houdt.

Het museum dat gehuisvest is in het dubbele woonhuis van de Corbusier, mooi gelegen op de hoek van de straat, is perfect onderhouden. Opvallend zijn de kleine maten van de ruimtes vidal cialis 20mg. Als je dit vergelijkt me een Villa Savoye of La Roche in Parijs is het verschil enorm. Deze huizen waren dan ook niet bedoeld voor de ultiem rijken, maar voor de gewone burger, de middenstand.
Gangen van 60 cm zijn nu ondenkbaar maar zo ook een gescheiden ruimte voor het personeel in een woning van 130 m2.
Eigenlijk zijn dit juist de interessante dingen om te zien. Een blik in het verleden op de manier waarop men toen het wonen in de toekomst zag.

Van de Killesberg Heuvel naar de rivier de Neckar naar het Mercedes Benz museum van UN studio. Andere tijd, andere opgave.
Opvallend, iconisch, met spectaculaire gevel met overstekken in een prachtig mee ontworpen omgeving. Ook van binnen is het gebouw een spektakel met de futuristische liften die in de brute betonnen kern naar boven zoeven.
Ook de souveniersshop en de parkeergarage zien er nog supergelikt uit.
Extra jammer is het dan dat de Mercedez Benz showroom, want uiteindelijk gaat het toch om het verkopen van auto’s, er ietwat jammerlijk tegenaan is geplakt.
Is de afwerking van het museum tot in de puntjes (letterlijk puntjes, want die verlopen in de gevelbekleding langzaam naar achteren toe) uitgewerkt, blijft de showroom toch gewoon een luxe showroom die je op elk industrieveldje van een middelgrote stad zou kunnen aantreffen.
Dat zie je niet op foto’s in de bladen.
Nou ja, dat voor de critici, want al met al toch echt een bezoek waard. where can you get viagra in the uk

Zover Stuttgart door naar Slovenie
Het Porche museum bewaren we voor de volgende keer.
Deel 2 van een zomerdrieluik: Slovenie cialis tablets 5 mg